การบำบัดด้วยยาสำหรับโรคหลอดเลือดแดงตีบ
งานวิจัยใหม่พยายามค้นหาชุดยาที่มีประสิทธิภาพที่สุดสำหรับผู้ที่มีโรคกระดูกพรุนขั้นสูง
การศึกษาหนึ่งพบว่าการให้ฮอร์โมนพาราไธรอยด์ในรอบสามเดือนอาจเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการเสริมสร้างคุณภาพกระดูก
การศึกษาครั้งที่สองพบว่าการเพิ่มขึ้นของความหนาแน่นของกระดูกที่เกิดขึ้นหลังจากรับฮอร์โมนพาราไธรอยด์หายไปหากว่าไม่มีการใช้ alendronate หรือ Fosamax ซึ่งเป็น bisphosphonate
การศึกษาทั้งสองพิจารณาผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงของโรคและตีพิมพ์ในฉบับวันที่ 11 สิงหาคมของ วารสารการแพทย์ New England
ดร. สตีเฟนอาร์โกลด์สตีนศาสตราจารย์ด้านสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยาจากนิวยอร์กกล่าวว่า“ การรวมกันของยาเสพติดสองตัวที่มีราคาแพงมากนี้กำลังพยายามปรับวิธีการรักษาที่ดีที่สุดสำหรับผู้ที่มีโรคกระดูกพรุนอย่างรุนแรง มหาวิทยาลัยโรงเรียนแพทย์ในมหานครนิวยอร์ก “ความสำคัญของสุขภาพกระดูกสำหรับฉันและสำหรับแพทย์ส่วนใหญ่คือการป้องกันผู้ป่วยของเราถึงจุดที่พวกเขาอาจเป็นผู้สมัครสำหรับการบำบัดประเภทนี้”
ตามบทความบรรณาธิการในวารสารระบุว่ามียาห้าชนิดที่ได้รับการอนุมัติสำหรับการรักษาหรือป้องกันโรคกระดูกพรุนในสหรัฐอเมริกาในทศวรรษที่ผ่านมา ยาเสพติดแบ่งออกเป็นสองประเภทหลัก: ผู้ที่ลดการเปลี่ยนแปลงของกระดูก (เช่น alendronate) และผู้ที่กระตุ้นการสร้างกระดูก (เช่นฮอร์โมนพาราไธรอยด์)
ในขณะที่แต่ละชั้นเรียนมีการแสดงเพื่อลดความเสี่ยงของการแตกหักมันก็ไม่ชัดเจนว่าพวกเขาทำงานร่วมกัน
ผู้เขียนงานวิจัยชิ้นแรกพยายามค้นหาว่าฮอร์โมนพาราไธรอยด์นั้นใช้ได้กับผู้หญิงที่ได้รับการรักษาอื่น ๆ หรือไม่และการรักษาด้วยวงจร (เมื่อเทียบกับรายวัน) นั้นมีประสิทธิภาพมากกว่าสำหรับการสร้างกระดูกหรือไม่
ผู้หญิงที่มีโรคกระดูกพรุนอย่างรุนแรงหนึ่งร้อยยี่สิบหกคนซึ่งได้รับยา alendronate เป็นเวลาสามปีหรือมากกว่านั้นได้รับการสุ่มเลือกเพื่อดำเนินการ alendronate เพียงอย่างเดียวเพื่อดำเนินการ alendronate ร่วมกับฮอร์โมนพาราไธรอยด์ทุกวันหรือใช้เวลาสามเดือน
ดร. เฟลิเซียคอสแมนผู้เขียนนำการศึกษาและผู้เชี่ยวชาญโรคกระดูกพรุนและผู้อำนวยการศูนย์การวิจัยทางคลินิกที่โรงพยาบาลเฮเลนเฮย์สในเวสต์ฮาร์เดอร์สนิวยอร์กรัฐนิวยอร์กกล่าวว่า
“ดูเหมือนว่าการรักษาด้วยวงจรเป็นวิธีการที่มีเหตุผล แต่เราจำเป็นต้องทดสอบเพิ่มเติมในจุดนี้หากการทดสอบเพิ่มเติมยืนยันผลการวิจัยซึ่งหมายความว่ามีความพยายามน้อยกว่าผู้ป่วยและความทนทานที่ดีกว่าเราอาจจะได้รับผลดีกว่า “Cosman รองศาสตราจารย์ด้านการแพทย์ที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียในนิวยอร์กซิตี้กล่าว
การศึกษายังยืนยันว่าแม้กับผู้ป่วยที่ได้รับ alendronate ฮอร์โมนพาราไทรอยด์ในระยะยาว ข้อมูลเอ็กซเรย์ชี้ให้เห็นว่าฮอร์โมนพาราไธรอยด์อาจลดความเสี่ยงของการแตกหักของกระดูกสันหลังเพิ่มเติม แต่ผลลัพธ์ไม่ได้มีนัยสำคัญทางสถิติ “มันเป็นการชี้นำว่าความหนาแน่นของกระดูกที่เพิ่มขึ้นอาจเกี่ยวข้องกับการปรับปรุงที่คาดไว้ในความแข็งแรงของกระดูกและกระดูกร้าว” Cosman กล่าว
การศึกษาครั้งที่สองพบว่าการรักษาด้วย alendronate ที่ได้รับหลังจากการรักษาด้วยฮอร์โมนพาราไทรอยด์ทำให้ความหนาแน่นของกระดูกเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อไม่ได้รับ alendronate ความหนาแน่นของกระดูกจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามกองบรรณาธิการได้เน้นว่าผลของการทดลองทั้งสองนั้นเป็นขั้นต้น
และผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ย้ำว่ากุญแจสำคัญของโรคกระดูกพรุนคือการเริ่มรักษาผู้คนในระยะก่อนหน้าของโรคหรือบางทีก่อนที่พวกเขาจะเป็นโรค
“ สิ่งเหล่านี้เป็นวิถีชีวิตของคนในตอนท้ายของบรรทัดซึ่งเข้ามาอยู่ในความดูแลของผู้เชี่ยวชาญด้านกระดูก” โกลด์สไตน์กล่าว “ ความเกี่ยวข้องของการศึกษาดังกล่าวกับผู้หญิงส่วนใหญ่ที่มีความเสี่ยงต่อการแตกหักของความเปราะบางในอนาคตอยู่ในระดับต่ำทุกวันเราพยายามป้องกันไม่ให้ผู้หญิงไปถึงจุดที่พวกเขาอาจจะคิดถึงการรวมกันของศักยภาพสองประการดังกล่าว และยาราคาแพง “
